woorden geven
aan wat ongezegd bleef
psychiater | systeemtherapeut | blogger
Zie mij
Niet eerder in de geschiedenis lieten mensen zoveel van zichzelf zien. Verhalen van wieg tot dood delen we via sociale media. Niets lijkt taboe.
Tegelijkertijd zie ik als psychiater veel ongelukkige mensen. Paradoxaal genoeg is de grote gemene deler onder somberheid en verwarring vaak: niet gezien zijn, je niet gekend weten.
In mijn blog laat ik je de ongepolijste verhalen zien. Over het prachtige vak dat ik heb. Hoe ontroerend het is als ik mijn patiënten ergens doorheen kan helpen. Als hun moed om pijn te voelen de poort opent naar het doorbreken van oude patronen.
En over de worstelingen die ik tegenkom. Bijvoorbeeld als ik me als psychiater machteloos voel tegenover de narigheid die sommigen als kind al hebben doorstaan.
Mijn patiënten, kinderen en honden hebben mij meer geleerd dan twaalf jaar studie. De les der lessen? Het gaat erom dat je je gezien voelt door de ander. Dat die jou laat weten dat je oké bent. Dat geeft de ruimte om keuzes te maken die voor jou kloppen.
Vaak ben ik die ander. Maar ik ben ook jou. Iemand die gezien wil worden. Lees je mee?