Champignonkaastaart

Al meer dan dertig jaar verblijf ik in de grote multomap met recepten. Ondanks dat ik geperforeerd ben met zeventien gaatjes, lig ik er los in. Samen met een hele stapel geschreven en uitgescheurde Allerhande recepten. Een tijdje zat ik in het zichtmapje Favoriete recepten dat wel in de ringband vastzit. Ze is goed in het bedenken van systemen maar slecht in het hanteren.

Ik begon als maagdelijk wit gelinieerd blaadje. Ze beschreef me met haar lievelingsrecept toen ze op kamers ging. Inmiddels ben ik vergeeld met vettige vlekken. Ik lig tijdens het koken vaak op het aanrecht, dan krijg je dat.

Cassandra is geen sterrenchef maar heeft met mij wel regelmatig indruk gemaakt. De eerste keer weet ik nog heel goed. Ze woonde in een studentenhuis op de Joh de Bekastraat en had mij uitgekozen voor een etentje met Joep. Als eerstejaars was ze onverschrokken afgestapt op de James Dean van de geneeskundefaculteit. Vind je het leuk om een keer bij mij te komen eten? Ik begrijp niet wat haar bezielde maar was met haar eens dat ik de goede keuze ben voor dit klusje. Niet te moeilijk maar wel verassend.

Het duurt nog twee uur voor Joep komt. In de ranzige studentenkeuken kneedt ze met koele hand –  dat vertel ik haar – de kwark met olie en bloem tot een soepel deeg. Uit haar kamer schalt We’ve got to let love rule van Lenny Kravitz.
               Vervolgens maakt ze de vulling. De geur van uitgebakken spekblokjes, knoflook en gefruite ui trekt door het studentenhuis en maakt van de keuken een magneet voor haar huisgenoten. Terwijl Cassandra champignons, verse peterselie en basilicum erbij gooit, giechelen en dollen de meiden. Ze zijn vervuld van een mix van ontzag en medelijden. Die jongste huisgenoot durft. Maar zou die Joep wel echt komen?
               Niet te lang bakken maar wel zorgen dat het vocht verdampt, instrueer ik. Ondertussen de eieren loskloppen met slagroom, peper en Worcestershiresaus. Het cruciale ingrediënt. Ze schept de helft van de oude kaas erdoor, mengt het met het champignonmengsel en giet alles in de springvorm. De andere helft van de kaas komt erbovenop.

‘Is ie er nog niet?’ Laura gaat voor de vierde keer naar de WC. ‘Als ie niet komt, eet ik wel mee!’ Ze glimlacht verlekkerd. Joep is al een kwartier te laat. Zo meteen is de taart klaar. Ik weet dat die koud ook lekker is, dus daar maak ik me geen zorgen over. Ik vraag me wel af hoe Cassandra zo zeker weet dat die jongen komt. Dat kan nog behoorlijk pijnlijk worden.

Vier uur later zitten de dames in de GeRu. Joep is net vertrokken. Ze zijn het eens. Hij is echt knap. En out of her league. Maar hij vond de taart zo lekker dat hij mij meenam. Cassandra belooft haar huisgenoten om mij terug te halen. Volgende week gaat ze speciaal voor hen opnieuw champignonkaastaart maken.