Meteen naar de inhoud

psychiatrie

Krokodil met kiespijn

Spreekkamerdetails is een serie korte verhaaltjes waarin ik steeds een voorwerp uit mijn spreekkamer gebruik om iets te laten zien wat ik niet leerde tijdens mijn opleiding. In de uitoefening van het vak van psychiater ligt grote nadruk op protocollen en evidence based werken. Belangrijk, maar ik vind dat we onze aanstaande collega’s ook moeten laten zien wat het inzetten van intuitieve en creatieve interventies kan opleveren. Na Afscheid, de eerste aflevering in deze serie… Lees verder »Krokodil met kiespijn

Afscheid

‘Die is mooi’. Bij het weggaan pakt ze de kaart uit het kaartenrekje. Het is een foto van een boekenkast, een kunstwerk van de Chinese Yin Xiuzhen. Ik ga graag naar een museum. Struinen door de stilte en me laven aan het licht in ruimtes die ontworpen zijn om je stil te laten staan en te ervaren. Heerlijk. Na afloop koop ik altijd een paar kaarten in de museumshop. Liefst van kunst die me die… Lees verder »Afscheid

Het idee van Sophie

Als ik over nieuwe ontwikkelingen in mijn vak lees, denk ik vaak: hé een woord voor iets dat ik al tijden doe. Vooral afkortingen doen het goed in het land van innovaties. Zo is SDM nu hot: geen kinky seksuele voorkeur, maar Shared Decision Making. Engels voor het betrekken van de patient bij het kiezen voor een behandeling. Een mooi voorbeeld uit de praktijk wil ik met jullie delen. Sophie dacht niet alleen mee, zij… Lees verder »Het idee van Sophie

Alaska

‘Je kan jullie kinderen Alaska voorlezen. Een prachtig kinderboek over een hulphond, een jongen met epilepsie en vriendschap.’ Terwijl ik het verhaal in het kort vertel, barst Pieter onbedaarlijk in huilen uit. Het duurt even voor hij weer kan praten. ‘Je draagt hier zonder dat je het doorhebt een oplossing aan. Als we een hond nemen, kan die op Maryse letten en hoef ik dat niet meer continu te doen. Dat voelt als een enorme… Lees verder »Alaska

Ernst

Maandag 10 januari 2022: de installatie van het nieuwe kabinet. Hopelijk kan de verse vakminister in de Zorg een verschil maken. In deze blog voor Medisch Contact betoog ik dat hij dat echter niet alleen kan. De dokters zijn zelf ook aan zet. Daarvoor moet hij ons wel vertrouwen durven geven.

Skinny jeans

U bent beller nummer veertien, klinkt de computerstem als ik maandagochtend het gezondheidscentrum bel. Ik heb een week geleden mijn scheenbeen gestoten. Gisteren voelde ik bij het sporten de blauwe plek kloppen en in de kleedkamer bleek mijn hele onderbeen gezwollen. Toch maar even naar de huisarts. ‘Cellulitis’, zegt de waarnemer en schrijft antibiotica voor. Vrijdag kan ik er nauwelijks meer op staan door de pijn. Na een korte blik op het been vermoedt een… Lees verder »Skinny jeans

Onheilstijding

Net als mijn naamgenoot in de Griekse oudheid de ondergang van Troje voorspelde, waarschuw ik nu tegen de ondergang van de vrijgevestigde psychiater in Nederland als de Zorgverzekeraars niet tot rede komen. Lees de blog voor Medisch Contact.

Niet pluis

Twintig jaar geleden was ik in opleiding in het ziekenhuis waar ik nu als patiënt kom. Ik had dienst toen laat op de avond een vrouw binnengebracht werd. Ze had een ernstige alcoholverslaving en was eerder die dag gevallen. Er kwam geen zinnig woord uit. Waarom ze in de separeerruimte zat, weet ik eigenlijk niet meer. Ze was niet geagiteerd of agressief. Misschien om haar te kunnen observeren via de camera. Omdat ik nauwelijks een… Lees verder »Niet pluis

Champignonkaastaart

Al meer dan dertig jaar verblijf ik in de grote multomap met recepten. Ondanks dat ik geperforeerd ben met zeventien gaatjes, lig ik er los in. Samen met een hele stapel geschreven en uitgescheurde Allerhande recepten. Een tijdje zat ik in het zichtmapje Favoriete recepten dat wel in de ringband vastzit. Ze is goed in het bedenken van systemen maar slecht in het hanteren. Ik begon als maagdelijk wit gelinieerd blaadje. Ze beschreef me met… Lees verder »Champignonkaastaart

Genoeg

 ‘Wat heeft u prachtige schoenen. Ik hield ook van mooie schoenen. Maar nu kan ik alleen nog maar deze aan’. Ze wijst naar de orthopedische exemplaren aan haar voeten.   Zo begint ons contact. Later bedenk ik dat alles hier al in zat. Ze heeft nog volop oog voor de wereld. Maar ze kan er niet meer aan deelnemen zoals voorheen. Daar lijdt ze onder. Een leven lang temde ze haar innerlijke onrust met een… Lees verder »Genoeg